කෘතිය සහ කෘතිය ගොඩනගන්නා අතර තිබෙන සවිඥානිකත්වය කුමක්ද ?
තමන්ගේ ආශාව වෙනුවෙන් වෙනත් කෙනෙක්ගේ ආශාව යටපත් කිරීම එහෙමත් නැත්නම් තමන්ගේ නොහැකියාව තක්කඩි විදියට දාර්ශනික කර ,තව දුරටත් කැන්වසය මත හෝ වෙනත් අවකාශයක මිනිස් රූපයන් ආශ්‍රයෙන් ගොඩනගන ප්‍රකාශනයන් අවතක්සේරු කිරීම අප පිළිගත යුත්තේ කෙසේද ?figurerative අර්ටිස්ට්ලට තව දුරටත් තිබෙන සමාජ වටිනාකම කුමක්ද ? කලාව සහ කලාව නොවන දෙය අතර වෙනස කුමක්ද සහ එම වෙනස mark කරන්නේ කව්ද ?එහි නිර්නායකයන් සහ දේශපාලනික අවශ්‍යතාව කුමක්ද ?ලංකාවේ කලාව කියා දැන් සිදුවෙමින් පවත්නා අරුම පුදුම හා තමන්ටත් ලිහා ගන්නට බැරි තත්වයන් අප කලාව කියා බාර ගැනීමට සූදානම්ද ? අනෙක කෘතිය සහ කෘතිය ගොඩනගන්නා අතර තිබෙන සවිඥානිකත්වය කුමක්ද ?වැන්ගෝ සහ පිකාසෝ යන දෙන්නා කලාව ඇතුලේ තමන්ගේ දෘශ්‍ය රූප හැදුවේ ඒ දෙන්නට අනන්‍ය විදියට . එහෙමත් නැත්නම් ප්‍රකාශන ආර දෙවිදියක් .වැන්ගෝ ආත්ම කේන්ද්‍රීයයි .පිකාසෝ දේශපාලනිකයි .කලාවේ ප්‍රකාශනය මේ දෙකද ?එහෙමත් නැත්නම් වෙන එකක්ද ? වෙන එකක්නම් ,ඒ මොකක්ද ? මා විශ්වාස කරනුයේ තමන්ගේ කතාව වෙනුවෙන් තව දුරටත් කැන්වසයේම එල්ලී සිටීම අනිවාර්ය නොවන අතර හතර සීමාව ඉක්මවා ගිය නොයෙකුත් ආකෘතිකමය හා අවකාශමය ගොඩනැංවීම් ප්‍රකාශනයට යොදා ගැනීමට හැකියාවක් ඇති බවයි.අප කුමක් කලාද ඒ කරන දේ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම කලාව සමකාලීන කලාව සම්බන්ධ මගහැරිය නොහැකි යථාර්තයකි . මා විශ්වාස කරන අන්දමට කැන්වසයේ හතර සීමාව අතික්‍රමණය කිරීමට මත්තෙන් මෙම හතර සීමාව ඇතුලේ අපට තාමත් විසඳා ගතයුතු දේවල් ද නැත්තේමද නොවේ .ලංකාව තුළ කලාවේදී හාවන් ද ඉබ්බන්ද වැඩි ?
ප්‍රගීත් රත්නායක
No comments:
Post a Comment