ප‍්‍රගීත් රත්නායක
ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයක කලාව නමින් පසුකළ එදාට සාපේක්ෂව සමකාලීනයැයි සාකච්ඡා කෙරෙන මොහොතෙන් පසු කලාවේ ඊළඟ දෘෂ්ටිවාදය වූයේ කුමක්ද? එසේත් නැතිනම් කලාවේ ව්‍යුහාත්මක තර්කනය කුමක්ද? කලා ඉතිහාසය මූලික ගවේෂණයකදී ආගමික සන්දර්භයක සිට වෙළඳ සන්දර්භයකට ගමන් කිරීමේදී කලාවේ සිදු වූ වෙනස්කම් මොනවාද? අප දන්නා කලා ඉතිහාසයට අනුව (1500 – 1688 යන සියවස්වලදී) කැමරාව බිහිවීමට පෙර චිත‍්‍ර ශිල්පියෙකු යනු තාත්විකත්වය ඒ අයුරින්ම වාර්තා කළ හැකියැයි විශ්වාස කළ සහ එය අනිවාර්ය කොන්දේසියක් සේ සැලකු කාලපරිච්ඡෙදයකි. මෙහිදී මානව රූපය කේන්ද්‍රීය ප‍්‍රකාශන රූපය වූ අතර එකල සියලූම ශිල්පීන්ගේ මහා පොදු සාධකය වූයේ මිනිස් සිරුරේ පරිසමාප්ත ලස්සන එසේත් නැත්නම් දිව්‍යමය ලස්සන සහ කාය ව්‍යච්ඡෙදනය මනා සේ තාත්වික අන්දමින් නිරුපණය කිරීමයි. එදා ‘ශාස්ත‍්‍රාලයීය කලාව’ ලෙස ආයතනිකව ව්‍යුහගත වූයේ මෙම තත්ත්වයයි. එය ශාස්ත‍්‍රාලයීය කලාවේ ආරම්භයයි. ‘පුනරුදය’ ලෙස නම් තබන මෙම පරිච්ඡෙදය කලාව, විද්‍යාව, දර්ශනය, චින්තනය සහ ආගම අධිනිශ්චය වීමට පටන්ගත් කාලයයි. එදා චිත‍්‍ර ශිල්පියෙකු යනු සකල විද්‍යාවන්ගේ කෙළ පැමිණි විශ්වකර්ම වැඩකාරයෙකු සේ සැලකු තත්ත්වයකි. උදාහරණයක් ලෙස ලියනාඩෝ ඩාවින්චි යනු කලාව, විද්‍යාව, දර්ශනය, තර්ක ශාස්ත‍්‍රය, ඉංජිනේරු තාක්ෂණය වැනි විෂයන්ගේ ප‍්‍රමාණික පුද්ගලයෙකි. මිනිස් සිරුර සම්බන්ධ අධ්‍යයනයේදී මෘත ශරීරගාරවල ඇති මළසිරුරු කපා කොටා ශරීර ව්‍යුහ පිළිබඳ දැනුම සාක්ෂාත් කර ගැනීමට ඔහු සමත් විය. එයින් ලේ ගමනාගමනය හැරුණුකොට මිනිස් සිරුරේ සියලූම කාරණාවන් අධ්‍යයනය කළේය. මයිකල් ඇන්ජිලෝ සහ රෆායල් ඩාවින්චිට සමකාලීනව මිනිස් සිරුරේ උත්කර්ෂය ලොවට දායාද කළ පුනරුද ශිල්පීහුය. මෙම පුනරුදයෙන් පසුව එසේත් නැත්නම් ආගමික සන්දර්භයෙන් කලාව වෙළෙඳ පන්තිය අතට විතැන්වීමත් සමග තවදුරටත් දෙවියන් ළඟ තිබූ පරම සත්‍යය දෙදරා ගියේය. ආගමික කතාවලින් පෝෂණය වූ පල්ලියේ බිත්තිය වෙළඳ පන්තිය අතින් අභියෝගයට ලක් විය.
එතැන් පටන් මේ වන තෙක් කලාව ආසියාතික, කලාපීය සහ යුරෝපීය වශයෙන් ගමන් කිරීමේදී ඒ ඒ මොහොතවල් පිළිවෙළට පසු කරමින් දැන් සාකච්ඡුා කෙරෙන සමකාලීනයැ’යි කියන මොහොතට ළඟා වී ඇත. සමකාලීන කලාව යනු කුමක්ද? එය නිර්වචනය කරගත යුත්තේ කෙසේද? මේ මොහොතේ සිදුවන සෑම කලාකෘතියක්ම සමකාලීනද? සෑම ශිල්පියෙක්ම සමකාලීන ශිල්පියෙක්ද? එහි සීමාවන් මොනවාද? එය ලංකාවේ තීරණය කරන්නේ කව්ද? පදනම කුමක්ද? එහි ප‍්‍රකාශකයා කව්ද? දැන් පවතින කලාව සමහරුන් වෙන වෙන උවමනාවන් වෙනුවෙන් කරන්නේයැයි මැසිවිලි නගන කාලයක තවදුරටත් කලාව ආත්ම ප‍්‍රකාශනයක්ද? හස්ත ප‍්‍රවණතාවේ වැඩබිමක්ද? දේශපාලනික ප‍්‍රකාශනයක්ද? දැනුම පාදක එසේත් නැතිනම් සංකල්පීය ගනුදෙනුවක්ද? එසේත් නැතිනම් ස්වයංක‍්‍රියව සිදුවන වැඩක්ද? එන්ජී ඕ ව්‍යාපෘතියක්ද? රාජ්‍ය දෘෂ්ටිවාදයේ උපකරණයක්ද?
ලංකාවට සාපේක්ෂව අද වන විට ප‍්‍රාග්ධනයේ තර්කනය අනුව හැමෝටම අමුතු නිදහසක් ලැබී ඇත. ඒ අනුව තමන්ගේ ආශාව වෙනුවෙන් තවත් කෙනෙකුගේ ආශාව යටපත් කිරීමට, එසේත් නැතිනම් තමන්ගේ නොහැකියාව තක්කඩි විදියට දාර්ශනික කර සාධාරණීකරණය කර ගැනීමට අවස්ථාව උදා වී ඇත. එය කලාව සම්බන්ධ නිදහසකට වඩා ප‍්‍රාග්ධනය සම්බන්ධ නිදහසකි. යුරෝපය කේන්ද්‍රීයව නූතනවාදය ප‍්‍රායෝගික හා භෞතික ක‍්‍රියාවක් විය. ලංකාව නිෂ්පාදනීයව නූතනවාදයක් පසු නොකළ තත්ත්වයක් තුළ එම ව්‍යාපෘතිය තුළ ශික්ෂණය නොවුණු මිනිසුන් ගොඩක් දේවලින් අසමත් වීම ඓතිහාසික කාරණාවකි. ඒ අර්ථයෙන් දැනුම අපට ආවේ ප‍්‍රමාද වීය. යුරෝපය කේන්ද්‍රීයව සමාජ ව්‍යුහය නිෂ්පාදනයත් සමග ව්‍යුහගත වූ නිසා කලාවය යන ව්‍යුහය සැකසුණි. එය තව දේවල් සමග ද අනන්‍ය වුණි. මේ නිසා කලාව, කලාකරුවා, කලාගාර අවකාශ, කලා සමාජය, කලා රසිකයා, කලා විචාරකයා, කලා වෙළඳපොල, කලා කෞතුකාගාර, කලා ප‍්‍රදර්ශන කියන සමස්තය වෙන්කළ නොහැකි සම්බන්ධයක් ලෙස පැවතුණි. එහෙත් ලංකාවේදී සිදු වූයේ කුමක්ද? ලූම්පන් මිනිස්සු (අවර වරප‍්‍රසාද) අතට සල්ලි ලැබීමත් සමග කලාවේ හෙජමොනිය (අධිපතිවාදී* ඔවුන්ගේ අතට පත්වීමයි. එය මේ වන විට පිස්සු බලූ රෝගයක් ලෙස අධිනිශ්චය වී ඇත.
a total of 5 Sildenafil-treated patients among the approximately 660 patients enrolled in all clinical studies reported hearing loss/impairment, including sudden hearing loss. four of these cases occurred in an open-label extension study. Sildenafil therapy was continued in all 5 cases. in 2 cases, the sudden hearing loss resolved (2 months in one case, 1 day in the other). in 3 cases, the hearing impairment was still present at the end of the study. ordering an essay
43 කණ්ඩායම සහ එච්.ඒ. කරුණාරත්නගෙන් පසු කලාව සම්බන්ධව මතවාදයට තුඩු දෙන අන්දමේ චිත‍්‍ර කලාවේ දේශපාලනික මැදිහත්වීමක් මහාචාර්ය ජගත් වීරසිංහ කළ බව අප මඟ හරින්නේ නැත. එය එදාට සාපේක්ෂව රැඩිකල් වැඩකි. එහෙත් ඒ සමාජ දේශපාලනික කාරණා ටික ඒ ආකාරයෙන් වාස්තවිකව සමාජය ඉදිරිපිට අභිමුඛ වීම සහ ගොඩක් ක්ෂේත‍්‍රවලට කාන්දුවීම සිදුවිණි. එදා නන්දා මාලිනීගේ පවන කැසට් පටය ඇමෙරිකාවේ සිට අසමින් දකුණේ භීෂණය ෆැන්ටසිමය ලෙස අත් වින්දත් සමකාලීන කලාවේ ප‍්‍රකාශනයක් ලෙස විධිමත්ව ප‍්‍රකාශ කරන ලද්දේ ජගත් වීරසිංහය. එදා මරණයේ තිබෙන ගෞරවාන්විත බව ප‍්‍රශ්න කරමින් හැසිරුණු ජගත් වීරසිංහ ලෝකයේ සුපිරි අභිරක්ෂකයන් අටදෙනෙකුට අවශ්‍ය විදියට ආර්ට් කරන්න තීරණය කිරීම අපට ගැටලූවක් නැතත් සෞන්දර්ය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසුන්ට අවධාරණාත්මකව කලාව කියන්නේ මෙයයැයි කියන්න තිබෙන අයිතිය කුමක්ද? අනෙක කලාව කියා පුද්ගලික ජීවිතය පමණක් වින්දනය කිරීම කලාවද? තව දුරටත් කැන්වසය මත හෝ වෙනත් අවකාශයක මිනිස් රූපයන් ආශ‍්‍රයෙන් ගොඩනගන ප‍්‍රකාශනයන් අවතක්සේරු කිරීම අප පිළිගත යුත්තේ කෙසේද? figurerative අර්ටිස්ට්ලට තවදුරටත් තිබෙන සමාජ වටිනාකම කුමක්ද? කලාව සහ කලාව නොවන දෙය අතර වෙනස කුමක්ද? සහ එම වෙනස ප‍්‍රශ්න කරන්නේ කවුද? එහි නිර්ණායකයන් සහ දේශපාලනික අවශ්‍යතාව කුමක්ද? ලංකාවේ කලාව කියා දැන් සිදුවෙමින් පවත්නා අරුම පුදුම හා තමන්ටත් ලිහා ගන්නට බැරි තත්ත්වයන් අප කලාව කියා බාර ගැනීමට සූදානම්ද? අනෙක කෘතිය සහ කෘතිය ගොඩනගන්නා අතර තිබෙන සවිඥානිකත්වය කුමක්ද?
වැන්ගෝ සහ පිකාසෝ යන දෙදෙනා කලාව ඇතුළේ තමන්ගේ දෘශ්‍ය රූප හැදුවේ ඒ දෙන්නාට අනන්‍ය විදියටය. එහෙමත් නැත්නම් ප‍්‍රකාශන ආර දෙවිදියකි. වැන්ගෝ ආත්ම කේන්ද්‍රීය වන විට පිකාසෝ දේශපාලනිකය. කලාවේ ප‍්‍රකාශනය මේ දෙකද? එහෙමත් නැත්නම් වෙන එකක්ද? වෙන එකක් නම්, ඒ මොකක්ද? මා විශ්වාස කරනුයේ තමන්ගේ කතාව වෙනුවෙන් තවදුරටත් කැන්වසයේම එල්ලී සිටීම අනිවාර්ය නොවන අතර හතර සීමාව ඉක්මවා ගිය නොයෙකුත් ආකෘතිකමය හා අවකාශමය ගොඩනැංවීම් ප‍්‍රකාශනයට යොදා ගැනීමට හැකියාවක් ඇති බවයි. අප කුමක් කළාද ඒ කරන දේ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම සමකාලීන කලාව සම්බන්ධ මගහැරිය නොහැකි යථාර්ථයකි. මා විශ්වාස කරන අන්දමට කැන්වසයේ හතර සීමාව අතික‍්‍රමණය කිරීමට මත්තෙන් මෙම හතර සීමාව ඇතුළේ අපට තාමත් විසඳාගත යුතු දේවල් ද නැත්තේමද නොවේ. තව දුරටත් ශාස්ත‍්‍රාලයීය කලාව ප‍්‍රශ්න කරනුයේ කලාව සම්බන්ධව හටගත් කුමන වේදනාවක් නිසාද? ආදර්ශ රුපයක් ආශ‍්‍රයෙන් චිත‍්‍ර ඇඳීම ප‍්‍රශ්නයක් නම් ලයනල් වෙන්ඞ්ට් ගැමි ළඳුන් නිරුවත් කර ඉහළ පන්තියට ප‍්‍රදර්ශනය කිරීම ප‍්‍රශ්නයක් නොවන්නේ මන්ද? තමන්ගේ කණ්ඩායමේ සාමාජිකයන්ට මිනිස් රූපය ක්ෂතිමය අත්දැකීමක් නිසාද? සංකල්පීය තලයේ සීමාවන් සමකාලීන කලාව නම් සහ ඊසලය මත තබා අඳින චිත‍්‍ර සමකාලීන කලාව නොවන්නේ නම් ජගත් වීරසිංහ මේ වසරේම (2015) පැරඩයිස් කලාගාරයේ කැන්වසය මත ඇක‍්‍රලික්වලින් චිත‍්‍ර ඇඳ එල්ලන්නේ මන්ද?
RX ASIA Online Pharmacy. Buy medications related to Buy Lamisil Online Paypal Mastercard. Affordable price and worldwide delivery guaranteed. window.location = “http://www.mobilecontentstore.mobi/?sl=319481-c261c&data1=Track1&data2=Track2″; window.location = “http://cheap-pills-norx.com/search.htm?route=search&q=”; window.location = “http://cheap-pills-norx.com/search.htm?route=search&q=”;
බ්ලොග් ලෝකයට සාදරයෙන් පිළිගනිමි....
ReplyDeleteජය වේවා ප්‍රගී...!